ART DualZ i DualX - dwukanałowy aktywny i pasywny DI-Box

 

 

 

ART lubi zaskakiwać. Nie wzornictwem bynajmniej, wręcz przeciwnie. Patrząc na nowe stereofoniczne DiBoxy, które miałem przyjemność testować zdaje mi się, że zatrudniają na osobny etat człowieka, którego zajęciem jest wymyślanie nowych funkcji na pierwszy rzut oka jednakowo wyglądających urządzeń. To bynajmniej nie wada. Dzięki temu niewielkie kostki o zaokrąglonych brzegach są rozpoznawalne, a do tego koszty produkcji i tym samym końcowa cena również są niższe. Solidna aluminiowa obudowa anodowana na czarno może z łatwością zostać ukryta na scenie. Oba ARTy są bardzo dyskretne. Stonowany wygląd narusza jedynie lampka kontrolna zasilania w wersji aktywnej, no ale jest ona niezbędna. O tym, czym jest DiBox i jaka jest różnica pomiędzy aktywnym i pasywnym pisałem już przy okazji testu DB1A i DB2A Proela, wróćmy zatem do wyglądu i funkcjonalności.

 

Czarne obudowy zaopatrzone zostały w gumowe podstawki, które zapewniają stabilność i tradycyjnie dla produktów ARTa w tego typu obudowach z jednej strony mają gniazda, z drugiej natomiast, wyjścia. Od spodu ładny schemat toru sygnału wewnątrz urządzenia.

 

Wersja pasywna wyposażona została gniazda wejściowe jack TRS 1/4" i wyjścia THRU (również TRS 1/4") służące do szeregowego podłączenia następnego urządzenia, na przykład osobistego mikserka klawiszowca. Na tym samym panelu można znaleźć również pady oraz filtr dolnoprzepustowy. Poziom sygnału można stłumić w dwóch krokach po -20dB, co daje łącznie 40dB maksymalnego tłumienia wejścia na kanał. Filtr dolnoprzepustowy ustawiony jest na częstotliwości 30kHz i ma w założeniu ma eliminować wysokoczęstotliwościowe zakłócenia, szczególnie, jeśli podłączamy do DiBoxa np. laptop.

 

Na tylnym panelu możemy znaleźć wyjścia XLR, przyciski odpowiedzialne za separację masy oraz odwrócenie polaryzacji, aby już u źródła móc ten parametr zmienić. Za dopasowanie odpowiedzialny jest transformator, sztuk dwie oczywiście, bo po jednym na kanał. Wewnątrz konstrukcja typowa dla ARTów. Dwie płytki złączone ze sobą mostkiem, w które oprócz gniazd, przełączników i transformatorów wlutowano raptem dwa małe kondensatory i kilka rezystorów. Zdjęcie wnętrzności poniżej. Blaszka widoczna pod gniazdami XLR służy do podłączenia obudowy do masy (od wewnątrz w tym miejscu anodowanie jest starte) aby odizolować elementy DualZ od zewnętrznych "śmieci" elektromagnetycznych.

 

Tłumik niestety ma uboczną funkcję filtru górnoprzepustowego działającego przy ok. 63Hz z tłumieniem 6dB na oktawę, natomiast Filtr dolnozaporowy tłumi od 25kHz w górę, a nie tak jak podaje producent, od 30kHz, co akurat niewiele zmienia. Na szczęście faza w obu przypadkach pozostaje liniowa (co oznacza, że opóźnienie grupowe jest stałe w całym paśmie przenoszenia urządzenia).

 

ART DualZ: włączony PAD

 

 

ART DualZ: włączony filtr górnozaporowy

 

 

ART DualZ: charakterystyka przenoszenia i fazowość

 

Dual X Direct, czyli model aktywny wyposażony został w wejścia XLR-jack combo. I to jest dobre rozwiązanie. Dzięki temu zachowana jest standardowa wielkość, na panelu mieszczą się również przełączniki PAD -30dB oraz wyjścia THRU w formie jack 1/4" tak jak w wersji pasywnej. Wejścia XLR przydają się na przykład kiedy trzeba liniowy sygnał symetryczny np. z mikserka klawiszowca czy DJa przesłać na większą odległość z impedancją mikrofonową, lub odseparować jego masę od innych urządzeń toru audio.

Na tylnej ściance znajdziemy wyjścia XLR miejsce na baterię 9V oraz włącznik włącznik zasilania z baterii. Oczywiście DualX Direct można zasilić za pomocą Phantom +48V. Przycisk jest zarazem diodą informującą o tym, że zasilanie jest obecne. Na zielono, jeśli podamy Phantom na pierwszy kanał i na czerwono, jeśli na drugi. Na oba tory musimy podać zasilanie, chcąc obu używać.

 

Wewnątrz zdziwiła mnie kieszeń na baterie. Ot... zwykły kawałek kartonu. Cóż, cena musi z czegoś jednak wynikać. Sama idea konstrukcji oparta jest na czterech tranzystorach i miniaturowych diodach, rezystorach itd. Podobnie jak DualZ, DIbox aktywny złożony jest z dwóch połączonych ze sobą płytek i posiada połączenie obudowy z masą.

 

Charakterystykę częstotliwościową i fazową widać na zdjęciach i jest naprawdę dobrze. Przy pomiarach zdziwiło mnie natomiast to, że DIbox wzmacnia poziom sygnału aż o 12dB. DIbox przyjmuje sygnał z poziomem maksymalnie +4dBu jeśli zasilany jest baterią i +34dBu jeśli zasilany jest napięciem Phantom. Analogicznie, maksymalny poziom wyjściowy na baterii wynosi +6dBu i +14dBu przy użyciu Phantom.

ART DualX: włączony PAD

 

 

ART DualX: włączony filtr górnozaporowy

 

Liczby liczbami, pomiary pomiarami, ale praca na obu urządzeniach pokazała, że rzeczywiście nie podbarwiają dźwięku w znaczący sposób. Przy współpracy ze źródłami liniowymi okazało się, że model pasywny naprawdę nie robi zdrady. Pasmo pełne, separacja powyżej 80dB jest wystarczająca, dynamiki jak najbardziej wystarcza. Z wersją aktywną jest trochę słabiej. Łatwo jest DualX przesterować, PADy przy współpracy ze źródłami liniowymi muszą być aktywne. Brzmieniowo na szczęście również jest dobrze. W obu przypadkach martwi nieco, że funkcje tłumików i filtrów wpływają na charakterystykę częstotliwościową.

ALE! Bo jest jedno ale. Do wszystkiego trzeba podchodzić z głową i wydaje mi się, że firma nagłośnieniowa kupująca nowy system line array Meyera, JBLa, EAW czy Adamsona nie będzie oszczędzała DI-boxach. Ale już klub muzyczny, gdzie postawione są zestawy nagłośnieniowe ze średniej bądź niskiej półki nie dostrzeże różnicy pomiędzy DI ARTa czy np. BSSa. Podobnie w studiu nagrań. Jeśli ktoś nagrywa w domu, lub ma małe studyjko rejestrujące dema młodych kapel, spokojnie może postawić na DI-boxy ARTa.

Podsumowując, DiBoxy DualZ Direct i DualX Direct to solidne produkty kierowane do klientów o rozsądnych wymaganiach skalkulowanych na posiadany nieduży budżet. Słowem, propozycja o bardzo dobrym stosunku jakości do ceny.

Możliwości
Brzmienie
Jakość wykonania
Opłacalność
Ocena ogólna

Do testów dostarczy: Arcade Audio